گفته اند که رند پسری به بلوغ همی رسیدی و ختنه نشدی. پدر از غفلتش پشیمان شدی و قصد وی همی کردی.پسر از بیم مال خود فغان برآوردی و به بازار همی گریختی و پدر نیز از قفا عزم تاراج عصمت وی کردی ودویدندی!دویدنی! در این میان ختّانی* که بر دکّان همی مگس می پراندی گریبان پسر را بگرفت و بر در دکان بر زمین کوفت. پسر روی بر گرداند و در وی نیک نگریست،سبیل از بنا گوش در رفته  بود و به فربه گی به غایت فیروزآبادی می نمود.،عرق از جبین پسر بخت برگشته جاری همی گشت و آب دهانی فرو همی برد و رو به ختّان  گفت: چه شد که آن خود نمیبینی و عزم این ما میکنی؟شرط مردانگی نه این است که عرصه بر بیچارگان تنگ کنی و ببری . چنان که گفته اند:

تیغ تیزی گر به دستت داد چرخ روزگار          هرچه می خواهی ببر اما نبر مال کسی

ختّان دستی بر سبیل کشید و بر سَبیل فرافکنی گام زد و بگفت: نمی برم بل هدفمندش میکنم! که در هدفمندی فوایدی است بسیار.

پسر که مال خود بر تیغ لابدّ زمانه دید از فرط استیصال نعره ای بزد وبمرد.

این نه آداب در هدفمندیست       بردن مال ما هنر مندیست؟  

*ختان: بسیار ختنه کننده،کسی که در آلت دیگران طمع ورزد 

" بد دهانی های من " را برای اینکه از افسردگی ، سرخوردگی و انواع خوردگی های دیگر خلاص شوم  شروع کردم. با خودم فکر کردم کمی با نمکتر بنویسم ؛ باشد که روحیه ام عوض شود. روحیه ام عوض نشد که هیچ،بدتر هم شده است.نمیدانم شاید این راهش نیست و یا خود درمانی ام باعث بدتر شدن حالم شده است.البته به قول یکی از دوستان زخم چشیده افسردگی خیلی بهتر از بواسیر است.خدا را شکر که به جای افسردگی بواسیر نگرفتیم که نشستن هم برای خودش نعمتی است.

این سخن از کیست؟

بعضی وقت ها یه چیزهایی میخونی یا میشنوی که روم به گلاب آدم خودشو خراب میکنه؛ برای مثال   :